Moda prze­mi­ja, styl pozostaje.

Tekst: Iga Litwińczuk
Zdję­cia: pinterest.com, thefashionfoot.com

Na prze­strze­ni XX wie­ku rewo­lu­cja w modzie nastę­po­wa­ła śred­nio co 10 lat. Poja­wi­li się  pro­jek­tan­ci, któ­rzy mimo swo­jej śmier­ci sta­li się nie­śmier­tel­ni dla świa­ta mody. Dzi­siej­sza moda zde­cy­do­wa­nie czer­pie inspi­ra­cje z poprzed­nie­go wie­ku. Mie­li­śmy powrót lat 60-sią­tych, styl boho nawią­zu­ją­cy do ruchu „Flo­wer Power”, ostat­nio do łask wra­ca­ją sze­ro­kie spodnie „dzwo­ny” popu­lar­ne w latach 70-sią­tych i pod koniec XX wieku.

Lata 20-ste XX wie­ku, czy­li okres po I Woj­nie Świa­to­wej, to zde­cy­do­wa­na zmia­na wize­run­ku kobie­ty. Przede wszyst­kim zaczę­ły kró­lo­wać krót­kie wło­sy, wcze­śniej zare­zer­wo­wa­ne tyl­ko dla męż­czyzn, skró­ci­ła się tak­że dłu­gość spód­ni­cy oraz miej­sce gor­se­tów zastą­pi­ły koszu­le rodem z męskiej szafy.

Oczy­wi­ście duża w tym zasłu­ga Coco Cha­nel. To ona zapro­po­no­wa­ła zmia­nę fry­zu­ry na „boba”, małą czar­ną oraz nie­śmier­tel­ny żakiet. Salva­to­re Fer­ra­ga­mo wpro­wa­dził obca­sy i koturny.

Lata 30-ste zwią­za­ne z są z naj­więk­szym kry­zy­sem gospo­dar­czym XX wie­ku, co tak­że mia­ło odzwier­cie­dle­nie w modzie.  Sta­wia­no wte­dy na kla­sy­kę, uni­wer­sal­ne kolo­ry. Kobie­ty zaczę­ły bar­dziej dbać o wygląd cia­ła i zaczę­ły poja­wiać się ubra­nia spor­to­we dla kobiet.

II Woj­na Świa­to­wa to tak­że okres oku­pa­cji Pary­ża. Wie­le domów mody musia­ło zawie­sić dzia­łal­ność np.: Cha­nel czy Vion­net, lub też prze­nieść swo­ją dzia­łal­ność do Nowe­go Jor­ku. Był to jed­nak dobry czas dla Chri­stian Dior, któ­ry po latach pra­cy dla Robert Pigu­et, zde­cy­do­wał się na zało­że­nie wła­sne­go domu mody. Jego pierw­sza kolek­cja to sukien­ki i koszu­le któ­re mia­ły za zada­nie pod­kre­ślić kobie­ce kształ­ty cha­rak­te­ry­stycz­ne dla syl­wet­ki typu klepsydra.

Lata 50-sią­te przy­nio­sły nam takie nazwi­ska jak Balen­cia­ga, Given­chy i Bal­ma­in. Jest to czas sze­ro­kich ramion, bra­ku tali oraz tunik. Jest to tak­że wiel­ki powrót Coco Cha­nel, któ­ra zapre­zen­to­wa­ła gar­ni­tu­ry dla kobiet, jedwab­ne koszu­le, toreb­kę na łańcuszku.

Na ame­ry­kań­skich uli­cach trium­fo­wa­ły pro­ste spodnie, koszu­le z koł­nie­rzy­kiem i mary­nar­ki z buf­ka­mi. Hol­ly­wo­od pro­mo­wał takie gwiaz­dy jak Mari­lyn Mon­roe czy Gra­ce Kel­ly, któ­rych styl i wygląd był chęt­nie kopio­wa­ny przez kobie­ty (do dziś jest).

Uli­ce lat 60-sią­tych czer­pią inspi­ra­cje z lat 20-stych. Zno­wu kró­lu­ją fry­zu­ry a’la bob. Tym razem jed­nak sukien­ki i spód­ni­ce zde­cy­do­wa­nie zmie­ni­ły swo­ją dłu­gość. Angiel­ska pro­jek­tant­ka Mary Quant odpo­wie­dzial­na jest za dłu­gość mini. To wła­śnie ona wpro­wa­dzi­ła ten trend na lon­dyń­skie uli­ce. Fran­cja, Wło­chy i Hisz­pa­nia nie pozo­sta­je w tyle. Lata 60-sią­te zde­cy­do­wa­nie nale­żą do Yves Saint Lau­rent, Emi­lio Puc­ci i Paco Raban­ne. Gwiaz­dy fil­mo­we lub też zna­ne oso­bi­sto­ści ze świa­ta poli­ty­ki zaczę­ły zawie­rać współ­pra­ce z pro­jek­tan­ta­mi jak np.: Audrey Hep­burn i Given­chy lub Jac­kie Ken­ne­dy i Oleg Cas­si­ni. Iko­na mody, uro­dy tam­tych lat to zde­cy­do­wa­nie Twig­gy, któ­rej cha­rak­te­ry­stycz­ne zdję­cie do tej pory jest inspi­ra­cją dla wie­lu artystów.

Koniec lat 60-sią­tych, to tak­że zapo­cząt­ko­wa­ny w USA ruch hipi­sow­ski. Na festi­wa­lu Wood­stock kró­lo­wa­ły kwie­ci­ste wzo­ry, obszer­ne sukien­ki, spodnie typu „dzwo­ny”, kapelusze.

Lata 70-sią­te, uwa­ża­ne są przez wie­lu za lata złe­go gusty. Ludzie zaczy­na­ją czer­pać inspi­ra­cje z uli­cy lub też kopio­wać styl gwiazd muzycz­nych. Zaczy­na być popu­lar­ny „glam rock” repre­zen­to­wa­ny przez Davi­da Bowie. Szcze­gól­nie Anglia zafa­scy­no­wa­ła się sty­lem arty­sty, któ­ry był naśla­do­wa­ny na maso­wą skalę.

Kolej­nym nur­tem muzycz­nym, któ­ry zna­lazł swo­je odzwier­cie­dle­nie w modzie był punk. Pro­jek­tant­ka Vivien­ne Westwo­od otwo­rzy­ła swój butik SEX, w któ­rym moż­na było kupić podar­te T‑shity, spodnie rur­ki, łańcuchy.

Anglia sły­nę­ła ze sty­lu uli­cy, a Wło­chy posta­wi­ły na high fashion. Okres ten nale­ży do Valen­ti­no, Gior­gio Arma­ni. Koniec XX wie­ku to zmia­na myśle­nia o modzie. Inspi­ra­cje czer­pa­ne są z uli­cy, sztu­ki czy muzy­ki. To już nie tyl­ko cza­sy fran­cu­skiej ele­gan­cji, ale tak­że angiel­skie­go luzu, wło­skie­go prze­py­chu, jak i mię­dzy­na­ro­do­wej zaba­wy modą.

Lata 80-sią­te i 90-się­te przy­nio­sły takie nazwi­ska jak: Mano­lo Blah­nik, Guc­ci, Tom Ford, Pra­da, Micha­el Kors, Marc Jacobs, Calvin Kle­in, Louis Vuit­ton, Gian­ni Ver­sa­ce, Dolce & Gab­ba­na. Jest to tak­że popu­la­ry­za­cja sty­lu spor­to­we­go i poja­wie­nie się takich marek jak Adi­das czy Nike.

Na przestrzeni lat możemy zauważyć, że moda powraca, oczywiście w mniej lub bardziej zmienionej formie. Najważniejsze jest, żeby umieć modę interpretować, bawić się nią, a nie ślepo kopiować trendy. Ważne jest aby wiedzieć co pasuje do naszej sylwetki i postawić na parę klasyków np: jeansy dopasowane do figury, eleganckie szpilki, białą koszulę, małą czarną. Klasyczna elegancja jest uniwersalna i nigdy nie wyjdzie z mody. Pamiętajmy to co powiedziała Coco Chanel „Moda przemija, styl pozostaje”.

For Vers-24, Warsaw

_____

POLECAJCIE:

Komentarze

komentarzy