Prawdziwe uczucie zaczyna się od spojrzenia, wystarczy, że popatrzysz wybranej osobie w oczy i … gotowe. Pytanie tylko, jeśli rzeczywiście miałabyś to zrobić, to jak dokonałabyś swojego wyboru? Dr Arthur Aron i jego koledzy ze State University of New York przygotowali 36 pytań. Te stopniowo zmniejszają dystans między dwiema osobami. W eksperymencie, przeprowadzonym w warunkach klinicznych udział wzięli nieznający się wcześniej ochotnicy – ich zadaniem było odpowiadanie na pytania w parach przez 90 minut. Następnym krokiem było patrzenie sobie w oczy w milczeniu przez 4 minuty. Co z tego wynikło? Poddani eksperymentowi odczuwali pociąg, przypominający zakochanie. Sześć miesięcy później jedna z par wzięła ślub. A oto pytania, które wywołały tak silny efekt, przechodząc od błahych do tych o cięższym kalibrze, stopniowo odsłaniamy się przed sobą i … budujemy więź:

Część pierw­sza

1. Gdy­byś mogła zapro­sić na kola­cję dowol­ną oso­bę. Kto by to był?
2.  Czy chciał­byś być sław­ny? W jaki sposób? 
3. Czy przed roz­mo­wą tele­fo­nicz­ną powta­rzasz sobie w gło­wie co powiesz? 
4. Co to jest dla cie­bie “dosko­na­ły dzień”? 
5.  Kie­dy ostat­ni raz śpie­wa­łeś samot­nie? A kie­dy komuś? 
6. Gdy­byś mógł żyć 90 lat, czy wolał­byś zacho­wać umysł czy cia­ło trzydziestolatka?
7. Czy masz jakąś teo­rię jak umrzesz? 
8. Nazwij trzy rze­czy, któ­re ty i twój part­ner macie wspólne? 
9.  Z cze­go jesteś naj­bar­dziej wdzięcz­ny w swo­im życiu? 
10. Co byś zmie­nił w spo­so­bie, w jaki zosta­łeś wychowany? 
11.  Masz czte­ry minu­ty. Opo­wiedz w cią­gu nich histo­rię swo­je­go życia z naj­więk­szą ilo­ścią szczegółów. 
12. Z jaką nową umie­jęt­no­ścią chciał­byś się obu­dzić jutro rano?

Część dru­ga

1. Gdy­by krysz­ta­ło­wa kula mogła powie­dzieć ci praw­dę o tobie, o two­im życiu, przy­szło­ści albo czym­kol­wiek innym, co by to było?
2. Czy jest coś, o czym marzysz aby robić od dłuż­sze­go cza­su? Dla­cze­go tego jesz­cze nie zrobiłeś?
3. Co jest naj­więk­szym osią­gnię­ciem two­je­go życia?
4. Co naj­bar­dziej doce­niasz w przyjaźni?
5. Co jest two­im naj­cen­niej­szym wspomnieniem?
6. Jakie jest two­je naj­gor­sze wspomnienie?
7.  Gdy­byś wie­dział, że w cią­gu roku umrzesz, czy zmie­nił­byś cokol­wiek w swo­im życiu? Dlaczego?
8. Co dla cie­bie ozna­cza przyjaźń?
9. Jaką rolę odgry­wa­ją w two­im życiu miłość i uczucie?
10. Podziel się pię­cio­ma naj­bar­dziej pozy­tyw­ny­mi cecha­mi two­je­go partnera.
11. Jak bli­skie i cie­płe są sto­sun­ki w two­jej rodzi­nie? Czy uwa­żasz, że two­je dzie­ciń­stwo było szczę­śliw­sze niż więk­szo­ści ludzi?
12. Co sądzisz o swo­jej rela­cji z matką?

Część trze­cia

1. “My…” – powiedz trzy zda­nia o Was zaczy­na­jąc w ten spo­sób każde.
2. Dokończ zda­nie: Chciał­bym mieć kogoś, z kim mógł­bym patrzeć na…
3.  Jaka infor­ma­cja o Tobie była by waż­na dla kogoś, kto miał­by stać się Two­im przyjacielem?
4. Powiedz part­ne­ro­wi, co w nim lubisz. Bądź wyjąt­ko­wo szcze­ry, ujaw­nij coś, cze­go nie powie­dział­byś oso­bie nowo poznanej
5. Podziel się z par­te­rem wspo­mnie­niem kło­po­tli­we­go wyda­rze­nia w Two­im życiu.
6. Kie­dy ostat­nio pła­ka­łeś samot­nie? A kie­dy przed inną osobą?
7. Powiedz part­ne­ro­wi, co w nim już lubisz.
8. Co, jeśli cokol­wiek, jest zbyt poważ­nym tema­tem do żartów?
9. Gdy­byś dziś w nocy miał umrzeć, a wcze­śniej już nie zamie­nić sło­wa z nikim, jakich nie­wy­po­wie­dzia­nych słów byś naj­bar­dziej żało­wał? Komu ich nie powiedziałeś?
10. Ura­to­wa­łeś z poża­ru domu wszyst­kich naj­bliż­szych i zwie­rzę­ta. Możesz jesz­cze raz wejść do nie­go by wynieść jed­ną rzecz. Co to będzie?
11. Śmierć któ­re­go z człon­ków Two­jej rodzi­ny była­by dla Cie­bie naj­więk­szym prze­ży­ciem. Dlaczego?
12. Podziel się z part­ne­rem oso­bi­stym pro­ble­mem i poproś o radę. Póź­niej zapy­taj, jak part­ner ode­brał pro­blem, któ­ry wybrałeś.

Wyda­je się to fascy­nu­ją­ce i smut­ne, bo wyglą­da na to, że wiel­cy poeci i pie­śnia­rze mogli się mylić. Szek­spir, Lord Byron i … John Len­non mówi­li: „Ser­ce nie słu­ga”, a dr Aron posta­wił na koń­cu znak zapytania.

Dr Man­dy Len Car­ton, piszą­ca dla New York Time­sa, nie­daw­no posta­no­wi­ła spraw­dzić ten nauko­wy efekt. Labo­ra­to­rium zamie­ni­ła na bar, a jej wybra­nek był jej dobrym zna­jo­mym. Zada­wa­li sobie 36 pytań, a im dłu­żej to trwa­ło, tym robi­ło się cie­ka­wiej. Car­ton przy­zna­ła, że po godzi­nie prze­sta­ła zwra­cać uwa­gę na wypeł­nia­ją­cy się ludź­mi lokal, sku­pia­jąc się na swo­im part­ne­rze. – Nie zauwa­ży­łam, kie­dy weszli­śmy na cał­kiem oso­bi­ste tery­to­ria, co nor­mal­nie zaję­ło­by kil­ka tygo­dni albo i mie­się­cy – pisze –  Podo­ba­ło mi się to, cze­go dowia­dy­wa­łam się na swój temat, ale jesz­cze bar­dziej to, co odkry­wa­łam na temat dru­gie­go czło­wie­ka. Spo­tka­nie zakoń­czy­ło się głę­bo­kim patrze­niem w oczy na moście nie­opo­dal miej­sca spo­tka­nia. Wnio­ski były nie­co inne niż moż­na by zakła­dać, kobie­ta wpa­dła po uszy, stwier­dza­jąc jedy­nie lub aż, że to nie my wybie­ra­my miłość, ale robią to za nas … mózg i bio­lo­gia. Za sznur­ki cią­gną fero­mo­ny oraz hor­mo­ny, cho­ciaż może nie ma w tym nicze­go odkryw­cze­go, ale do miło­ści pro­wa­dzą rów­nież zaufa­nie i intymność.

Co na to dr Aron? We wnio­skach opu­bli­ko­wa­ne­go w 1997 roku arty­ku­łu „The Expe­ri­men­tal Gene­ra­tion of Inter­per­so­nal Clo­se­ness: A Pro­ce­du­re and Some Pre­li­mi­na­ry Fin­dings” pisze, że efekt może być zaska­ku­ją­cy w nie­kon­tro­lo­wa­nej rze­czy­wi­sto­ści, a i tak miłość jest trud­no zde­fi­nio­wać i opi­sać. Nie miał jed­nak wąt­pli­wo­ści, co do jej natu­ral­nej siły, o czym pisze dziś rów­nież Man­dy Carton.

Tekst: Karo­li­na Błaszkiewicz

For Vers-24, Warsaw

_____

Komentarze

komentarzy