Przebarwienia skórne – rodzaje i jak je rozpoznać 

Przebarwienia, inaczej hiperpigmentacja, to miejscowe zmiany w barwie skóry. Mogą być jedynie kwestią estetyczną, jak i manifestacją choroby, która toczy się w naszym organizmie. Jak je rozróżnić?

Zdję­cia: Tuva Mathil­de Løland z Unsplash

Prze­bar­wie­nia mogą mieć róż­ne kolo­ry i kształ­ty. Zwy­kle wyni­ka­ją z nara­że­nia skó­ry na pro­mie­nie sło­necz­ne, wie­ku, pre­dys­po­zy­cji gene­tycz­nym. Nie­któ­re prze­bar­wie­nia na skó­rze to wynik kło­po­tów hormonalnych.

Przebarwienia uogólnione

Prze­bar­wie­nia uogól­nio­ne to zabu­rze­nia barw­ni­ko­we, któ­re obja­wia­ją się pla­ma­mi o ciem­niej­szym zabar­wie­niu, niż ota­cza­ją­ca je skó­ra. Mają nie­re­gu­lar­ne kształ­ty i mogą być ogra­ni­czo­ne tyl­ko do jed­ne­go obsza­ru cia­ła, na przy­kład twa­rzy lub dło­ni, albo wystę­po­wać na nie­mal całym cie­le. Takie prze­bar­wie­nia wystę­pu­ją naj­czę­ściej w wyni­ku zabu­rzeń hor­mo­nal­nych: nie­wy­dol­ność lub nad­czyn­ność kory nad­ner­czy, cho­rób tar­czy­cy, a tak­że cho­rób wątro­by i nerek. Mogą być pierw­szym obja­wem tego rodza­ju cho­rób, dla­te­go wszel­kie nagłe zmia­ny w kolo­rze skó­ry zawsze powin­ny nas zanie­po­ko­ić i skło­nić do wizy­ty u leka­rza. Przy­czy­ną prze­bar­wień uogól­nio­nych może być też przyj­mo­wa­nie nie­któ­rych leków. 

Przebarwienia ograniczone

Do prze­bar­wień ogra­ni­czo­nych zali­cza­my mię­dzy inny­mi pie­gi. Powsta­ją one w wyni­ku zbyt dużej pro­duk­cji mela­ni­ny.  Zmia­ny barw­ni­ko­we skó­ry to:

• Pie­gi – bar­dzo małe brą­zo­we plam­ki, wystę­pu­ją naj­czę­ściej na twa­rzy, szyi, dekol­dzie i przed­ra­mio­nach. Ten­den­cja do zwięk­szo­nej ilo­ści pie­gów jest wro­dzo­na. Powsta­ją one w wyni­ku wysta­wie­nia skó­ry na dzia­ła­nie pro­mie­ni UV.

• Pla­my socze­wi­co­we – więk­sze i ciem­niej­sze niż pie­gi. Czę­sto nie­po­ko­ją, ponie­waż mogą być bar­dzo ciem­ne, nie­mal czar­ne. Moż­na wziąć je za nowo­twór lub czer­niak mimo że z regu­ły są nie­groź­ne. Powsta­ją naj­czę­ściej we wcze­snym dzie­ciń­stwie, ale ich namna­ża­nie sty­mu­lu­je tak­że pro­mie­nio­wa­nie UV.

• Pla­my star­cze – pla­my star­cze to rodzaj plam socze­wi­co­wa­tych. Jak wska­zu­je ich nazwa, powsta­ją wraz z wie­kiem – poja­wia­ją się zazwy­czaj po 40. roku życia. Wystę­pu­ją głów­nie na twa­rzy, dekol­cie i dłoniach.

• Ostu­da – to bla­de prze­bar­wie­nia skła­da­ją­ce się z licz­nych drob­nych pla­mek, któ­re wystę­pu­je na twa­rzy, naj­czę­ściej w jego środ­ko­wej czę­ści – na bro­dzie, czo­le lub policz­ku. Doty­czy prak­tycz­nie wyłącz­nie kobiet i powsta­je przez waha­nia hor­mo­nal­ne, na przy­kład w cią­ży. Wzma­ga je kon­takt ze słoń­cem i przyj­mo­wa­nie leków foto­tok­sycz­nych i fotoalergicznych.

• Prze­bar­wie­nia bli­zno­wa­te – przy­bie­ra­ją róż­ne kształ­ty i roz­mia­ry, a ich kolor to od bla­de­go do śred­nie­go brą­zu. Naj­czę­ściej bory­ka­ją się z nimi oso­by z trą­dzi­kiem, a prze­bar­wie­nia powsta­ją w miej­scu, gdzie wcze­śniej był stan zapal­ny. 

Ciem­niej­sze pla­my na skó­rze zwy­kle uda­je się efek­tyw­nie usu­nąć z pomo­cą kosme­ty­ków (z wita­mi­ną C, wita­mi­ną A). Gdy to nie wystar­cza, war­to wybrać się na pora­dę do der­ma­to­lo­ga, a gdy ten stwier­dzi, że zmia­ny są nie groź­ne, może­my sko­rzy­stać z pomo­cy medy­cy­ny este­tycz­nej. Lase­ro­we usu­wa­nie prze­bar­wień z regu­ły sku­tecz­nie likwi­du­je pro­blem. 

Tekst: Vers-24

Komentarze

komentarzy