Sztuka

Nowa wystawa w DESA Unicum – „Sztuka Współczesna. Nowe Pokolenie po 1989”

Eksperyment, polemika, abstrakcja to tylko kilka cech łączących dzieła artystów tworzących po dynamicznym okresie transformacji. DESA Unicum po raz kolejny prezentuje prace przedstawicieli najbardziej poszukiwanej obecnie części rynku sztuki. Najnowsza edycja przekrojowej wystawy „Sztuka Współczesna. Nowe Pokolenie po 1989” przedstawia dzieła artystów i artystek, którzy szturmem zdobywają rynek sztuki w Polsce i za granicą – wśród nich Wilhelm Sasnal, Piotr Uklański, Ewa Juszkiewicz czy Paulina Ołowska. Do 20 czerwca warszawiacy mogą bezpłatnie podziwiać ponad 50 dzieł, stanowiących przekrój ostatnich 30 lat sztuki współczesnej. 

 

Wilhelm Sasnal"Man at the control panel", 1999

Wil­helm Sasnal, “Man at the con­trol panel”, 1999

Sztu­ka współ­cze­sna nie daje się zamknąć w sztyw­nych, nomen omen, ramach. Arty­ści, inspi­ru­jąc się pozor­nie banal­ną codzien­no­ścią, czer­piąc z tek­stów kul­tu­ry, sta­ra­ją się wypra­co­wać pojem­ny język, do opo­wie­dze­nia o ota­cza­ją­cej ich rze­czy­wi­sto­ści. Wysta­wa w DESA Uni­cum to dosko­na­ła oka­zja aby z bli­ska przyj­rzeć się róż­no­rod­no­ści pol­skiej sztu­ki współ­cze­snej, któ­ra por­tre­tu­je zmia­ny spo­łecz­ne, komen­tu­je dyna­micz­ną rze­czy­wi­stość i oba­la ste­reo­ty­py, przy uży­ciu róż­nych form i technik.

Sasnal w najlepszym wydaniu

Na wysta­wie w DESA Uni­cum nie mogło zabrak­nąć obra­zów jed­ne­go z naj­bar­dziej cenio­nych i roz­po­zna­wal­nych twór­ców Nowe­go Poko­le­nia, Wil­hel­ma Sasna­la, któ­re­go pra­ce moż­na zoba­czyć obec­nie na indy­wi­du­al­nej wysta­wie “Malar­stwo jako rekwi­zyt” w pre­sti­żo­wym Muzeum Ste­de­lijk w Amster­da­mie. Dzie­ła arty­sty czę­sto wydo­by­wa­ją temat z kon­tek­stu codzien­no­ści, nada­jąc mu nowe zna­cze­nie. W swo­jej twór­czo­ści malarz pró­bu­je zde­fi­nio­wać indy­wi­du­al­ne doświad­cze­nie odno­sząc je do świa­do­mo­ści zbio­ro­wej. Jed­nym z naj­lep­szych przy­kła­dów tego podej­ścia jest obec­ny na wysta­wie, impo­nu­ją­cy roz­mia­rem obraz „Man at the Con­trol Panel”. Motyw zapo­ży­czo­ny z pro­pa­gan­do­we­go pla­ka­tu, dzię­ki akto­wi malo­wa­nia zosta­je zneu­tra­li­zo­wa­ny i zysku­je wymiar banal­nej reklamy.

Kolej­ną z aż 4 prac arty­sty, któ­re moż­na podzi­wiać na Pięk­nej 1a jest dyp­tyk z 1999 r., pre­zen­to­wa­ny pod­czas pierw­szej indy­wi­du­al­nej wysta­wy Sasna­la w Cen­trum Sztu­ki Współ­cze­snej.  Głów­nym tema­tem eks­po­zy­cji „Malar­stwo” była  muzy­ka, zdra­dza­jąc  kolej­ną pasję Sasna­la. Na obra­zach poja­wi­ły się nie tyl­ko prze­ma­lo­wa­ne okład­ki istot­nych dla nie­go albu­mów, ale rów­nież szcze­gó­ło­we przed­sta­wie­nia sprzę­tu, takich jak gło­śni­ki, adap­te­ry i pły­ty winy­lo­we. Dyp­tyk przed­sta­wia prze­wód gło­śni­ko­wy z cha­rak­te­ry­stycz­ny­mi koń­ców­ka­mi. Co cie­ka­we, obra­zy two­rzą­ce całość mają róż­ne wymia­ry, a to nada­je pra­cy dyna­mi­ki, jed­no­cze­śnie budząc sko­ja­rze­nia z ukła­dan­ką, któ­rej czę­ści nale­ży zło­żyć w odpo­wied­ni sposób.

Wojciech ZubalaBez tytułu, 2015

Woj­ciech Zuba­la, Bez tytu­łu, 2015

Ironiczny Maciejowski i inni przedstawiciele Grupy Ładnie

Zanim jed­nak pra­ce Sasna­la sta­ły się jed­ny­mi z naj­bar­dziej pożą­da­nych, arty­sta jesz­cze na stu­diach wraz z przy­ja­ciół­mi zało­żył jeden z naj­bar­dziej prze­ni­kli­wych kolek­ty­wów – Gru­pę Ład­nie, któ­ra powsta­ła w kontrze do Aka­de­mii Sztuk Pięk­nych, a któ­rej nazwa mia­ła odno­sić się do oszczęd­nych komen­ta­rzy pro­fe­so­rów. Na wysta­wie znaj­dzie­my pra­ce aż trzech twór­ców nale­żą­cych do ugru­po­wa­nia. Jed­nym z nich był m.in. odno­szą­cy dzi­siaj licz­ne suk­ce­sy i postrze­ga­ny jako kro­ni­karz życia codzien­ne­go, Mar­cin Macie­jow­ski. Jego pra­ce, uka­zu­jąc iro­nicz­ne spoj­rze­nie na współ­cze­sną kul­tu­rę i ludz­kie zacho­wa­nia, two­rzą enig­ma­tycz­ną for­mę komen­ta­rza spo­łecz­ne­go. Obraz Macie­jow­skie­go pre­zen­to­wa­ny na wysta­wie powstał jako ilu­stra­cja do spe­cjal­ne­go nume­ru „Prze­kro­ju”, dedy­ko­wa­ne­go nauce języ­ka angiel­skie­go. Wśród zobra­zo­wa­nych posta­ci i sce­nek arty­sta umie­ścił oso­by zna­ne z pol­skiej poli­ty­ki, posta­ci i sce­ny z filmów.

Obok Macie­jow­skie­go, na Pięk­nej 1A w War­sza­wie może­my podzi­wiać rów­nież dzie­ło zako­rze­nio­ne­go w Gru­pie Ład­nie, Rafa­ła Buj­now­skie­go. Arty­sta prze­ła­mu­je kon­wen­cję pro­ste­go płót­na, porzu­ca kolor na rzecz bie­li, sza­ro­ści i czer­ni, a tak­że, podą­ża­jąc śla­da­mi mistrzów sztuk awan­gar­do­wych – Male­wi­cza, Strze­miń­skie­go, Rod­czen­ki, bun­tu­je się prze­ciw­ko zasa­dom zachod­niej tra­dy­cji malar­skiej, dema­sku­jąc czyn­no­ści malar­skie. Oszczęd­ność w środ­kach, widocz­na m.in. w pre­zen­to­wa­nym na wysta­wie obra­zie “Lamp Black. Pen­ta­gon” uru­cha­mia wyobraź­nię oraz stwa­rza róż­ne moż­li­wo­ści obser­wa­cji, spra­wia­jąc, że nie spo­sób przejść obok nie­go bez zasta­no­wie­nia i odkry­wa­nia jego twór­czo­ści po raz kolej­ny, na nowo.

Twórczość Uklańskiego – o Polsce językiem abstrakcji 

Motyw czar­no-bia­ły znaj­dzie­my rów­nież u jed­ne­go z naj­bar­dziej zna­nych na świe­cie współ­cze­snych pol­skich arty­stów, Pio­tra Uklań­skie­go, któ­re­go pra­ce wysta­wia­ne są w licz­nych, pre­sti­żo­wych insty­tu­cjach, m.in. w nowo­jor­skim MoMA. Pre­zen­to­wa­ne na wysta­wie obra­zy arty­sty pocho­dzą z cyklu poświę­co­ne­mu krwi. Zosta­ły zre­ali­zo­wa­ne meto­dą „szpry­co­wa­nia” tuszu na płasz­czy­znę płót­na. Bar­wa wybra­ne­go przez twór­cę atra­men­tu może nawią­zy­wać do krwi wprost lub być jej meta­fo­rą. W DESA Uni­cum może­my zoba­czyć obok sie­bie dwa płót­na Uklań­skie­go – czar­ne i czer­wo­ne. W twór­czo­ści arty­sty biel płót­na i czer­wień kro­pel krwi wprost odno­szą się do tema­ty­ki naro­do­wej. Pod­ty­tuł dru­gie­go dzie­ła – Blo­od Worms – nakie­ro­wu­je nato­miast odbior­cę w stro­nę „złej krwi”. Pijaw­ki, któ­re przy­sta­wia­ło się cho­rym, mia­ły poma­gać na wie­le cho­rób, wła­śnie dzię­ki wysy­sa­niu z czło­wie­ka krwi razem z chorobą.

Rafał Bujnowski"Lamp Black. Pentagon", 2011

Rafał Buj­now­ski, “Lamp Black. Pen­ta­gon”, 2011

Świat okiem kobiet – artystki Nowego Pokolenia

Na wysta­wie w DESA Uni­cum nie zabra­kło rów­nież sil­nej repre­zen­ta­cji sztu­ki kobiet, m.in. dzieł Ewy Jusz­kie­wicz, naj­droż­szej pol­skiej artyst­ki, wokół któ­rej twór­czo­ści tem­pe­ra­tu­ra sta­le rośnie. Jusz­kie­wicz w swo­jej twór­czo­ści pro­wa­dzi dia­log ze zna­ny­mi dzie­ła­mi nowo­żyt­ne­go malar­stwa, na któ­rych kobie­ty były przed­sta­wia­ne w wyide­ali­zo­wa­ny spo­sób. Kolaż jej autor­stwa, któ­ry może­my podzi­wiać na wysta­wie, pre­zen­tu­je waż­ny w jej twór­czo­ści motyw – por­tret kobie­ty pozba­wia­ny toż­sa­mo­ści poprzez zniekształcenia.

Do tech­ni­ki kola­żu się­gnę­ła rów­nież Pau­li­na Ołow­ska. Autor­ka pra­cy “Nadzie­ja” nie tyl­ko rekon­stru­uje daw­ne este­ty­ki, ale tak­że pre­zen­tu­je uto­pij­ną wizję przy­szło­ści, czym, wg “New York Times” zasłu­ży­ła na mia­no “naj­bar­dziej opty­mi­stycz­nej, a zara­zem sen­ty­men­tal­nej pol­skiej artyst­ki”. Tech­ni­ką bawi się rów­nież Mar­ty­na Ści­bor, któ­rej obraz “Moja Fawo­ry­ta” powstał przy uży­ciu resz­tek lakie­rów do paznokci.

Moty­wy femi­ni­stycz­ne znaj­dzie­my rów­nież na wysta­wie w pra­cy ‘Z cyklu “Com­me des garçons” Doro­ty Kuź­nik. Obec­ne w jej twór­czo­ści wcie­le­nia kobie­co­ści to por­tre­ty, w któ­rych artyst­ka nie sku­pia się na odda­niu wizji kon­wen­cjo­nal­ne­go pięk­na, ale podej­mu­je pró­bę rein­ter­pre­ta­cji poję­cia kobie­co­ści w malar­stwie opar­tym o mode­lo­we reprezentacje.

Wysta­wa w DESA Uni­cum “Sztu­ka Współ­cze­sna. Nowe Poko­le­nie po 1989” dostęp­na jest dla zwie­dza­ją­cych do 20 czerw­ca. Wstęp wolny.

Koor­dy­na­tor­ki wysta­wy: Kata­rzy­na Żebrow­ska, Julia Gorlewska

Wysta­wa “Sztu­ka współ­cze­sna. Nowe Poko­le­nie po 1989”: 7–20.06.2024

Aukcja: 20.06.2024, godz. 19:00, dom aukcyj­ny DESA Uni­cum, ul. Pięk­na 1A, Warszawa

Tekst/zdjęcia: mate­ria­ły prasowe

Centrum Sztuki i Nauki o Drewnie Xylopolis

Komentarze

komentarzy