Tekst: Julia Ger­man

16 lip­ca 2015 roku w Insty­tu­cie Sztu­ki Współ­cze­snej odbę­dzie się wyjąt­ko­we wyda­rze­nie poświę­co­ne twór­czo­ści wło­skie­go kom­po­zy­to­ra Gia­cin­to Scel­si.

Gia­cin­to Scel­si, http://diamandadramm.com/

Scel­si był XX-wiecz­nym kom­po­zy­to­rem w dużej mie­rze nie­do­ce­nio­nym za życia. Nie był zwo­len­ni­kiem hie­rar­chii mię­dzy kom­po­zy­to­rem, a wyko­naw­cą. Wie­rzył zaś w pro­ces twór­czy pole­ga­ją­cy na impro­wi­za­cji i współ­pra­cy. Jego meto­da zosta­ła doce­nio­na przez Grup­po di Impro­vvi­sa­zio­ne Nuova Con­so­nan­za (wło­ska gru­pa impro­wi­za­cyj­na, któ­rej człon­kiem był m.in. kom­po­zy­tor Ennio Mor­ri­co­ne).

Kura­to­ra­mi przed­się­wzię­cia są bry­tyj­ski kom­po­zy­tor fil­mo­wy Adra­in Cor­ker oraz kura­tor Will Dut­ta. Wyda­rze­niu patro­nu­je Fon­da­zio­ne Scel­si z sie­dzi­bą w Rzy­mie.

Pod­czas wie­czo­ru publicz­ność będzie mogła zapo­znać się z insta­la­cją dźwię­ko­wą Chri­sa Watson’a (http://www.chriswatson.net/) zaty­tu­ło­wa­ną Notes From The Forest Flo­or, na któ­rą skła­da­ją się nagra­nia insek­tów z lasu tro­pi­kal­ne­go w Bor­neo.

Chris Wat­son, lau­re­at BAFTA, to czo­ło­wa postać świa­to­wej sce­ny jeśli cho­dzi o nagry­wa­nie dźwię­ków natu­ry. Współ­pra­co­wal m.in. z David’em Atten­bo­ro­ugh, a jego insta­la­cje były pre­zen­to­wa­ne w Luw­rze, ogro­dach bota­nicz­nych w Kara­ko­wie, Roy­al Ope­ra House w Lon­dy­nie, czy RMIT w Mel­bern.

Chris Wat­son, http://www.chriswatson.net/

Wschód słoń­ca w lesie tro­pi­kal­nym Sukau, Bor­neo, http://www.chriswatson.net/

Odbę­dzie się tak­że pokaz fil­mu Davi­da Ryan’a Via di San Teo­do­ro 8. Ten expe­ry­men­tal­ny doku­ment sku­pia się na rela­cji mię­dzy dźwię­kiem i prze­strze­nią w Rzy­mie, w któ­rej żył Scel­si.

Kadr z fil­mu Via di San Teo­do­ro 8.

Utwór Xny­obis zosta­nie wyko­na­ny przez świa­to­wej sła­wy kazach­ską skrzy­pacz­kę Aish’ę Orazbayev’ą (http://aishaorazbayeva.com/). Reper­tu­ar Aish’y się­ga od Bach’a i Telemann’a po Lachenmann’a i Nono. Oba jej albu­my Out­si­de i The Hand Gal­le­ry spo­tka­ły się ze zna­ko­mi­tym przy­ję­ciem przez kry­ty­kę. Skrzy­pacz­ka ma na swo­im kon­cie wystę­py m.in. w Wig­mo­re Hall w Lon­dy­nie, Car­ne­gie Hall w Nowym Jor­ku i Radiu La Maison w Pary­żu.

Aisha Ora­zbay­eva, https://twitter.com/aishaorazbayeva

Aisha zagra tak­że w duecie z bry­tyj­ską wio­lon­cze­list­ką Lucy Rail­ton (http://www.lucyrailton.com/).

Artyst­ki, któ­re są rów­nież współ­or­ga­ni­za­tor­ka­mi festi­wa­lu muzy­ki współ­cze­snej w Lon­dy­nie, wyko­na­ją razem utwór Duo. Zaś Lucy Rail­ton wspól­nie z Adria­nem Corker’em przed­sta­wią impro­wi­za­ję na wio­lon­cze­lę i oscy­la­tor.

Jesie­nią 2015 roku uka­rze się pły­ta na któ­rej wystą­pią Chris Wat­son, Aisha Ora­zbay­eva, Lucy­Ra­il­ton i Joe Brow­ning. Pomy­sło­daw­cą pły­ty jest Adrian Cor­ker, i wyj­dzie ona nakła­dem jego wytwór­ni pły­to­wej SN Varia­tions (http://www.snvariations.com/).

Twór­czym i orga­ni­za­cyj­nym fila­rem wyda­rze­nia w Insty­tu­cie Sztu­ki Współ­cze­snej oraz powsta­nia pły­ty jest Adrian Cor­ker (http://www.adriancorker.com/). Bry­tyj­ski kom­po­zy­tor, któ­ry współ­pra­co­wał m.in. z reży­ser­ką Anto­nią Bird, podob­nie jak Scel­si ceni impro­wi­za­cję i pra­cu­je z muzy­ka­mi taki­mi jak Ely­sian Quar­tet, Richard Skel­ton, Jack Wyl­lie, Lucy Rail­ton i Aisha Ora­zbay­eva. Arty­sta, aktu­al­nie uczy się gry na Sha­ku­ha­chi.

Adrian Cor­ker, www.m-magazine.co.uk

Zapra­sza­my rów­nież do prze­czy­ta­nia arty­ku­łu Adria­na Corker’a o Gia­cin­to Scel­si:

http://thequietus.com/articles/18202-giacinto-scelsi-musica-adrian-corker-essay

Vers-24 pole­ca!

For Vers-24, War­saw

_____

PRZECZYTAJ TEZ:
Długa koszula – must have sezonu wiosna/lato 2015
10 MUST-HAVE NA SEZON WIOSNA/LATO 2015
MARIOS, JEŚLI SZUKASZ NIEZALEŻNEGO STYLU!
HISTORIA PEWNEGO PŁASZCZA

Komentarze

komen­ta­rzy